Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a union

  • 1 concilium

        concilium ī, n    [com- + 1 CAL-], a meeting, rendezvous: Camenarum cum Egeriā, L.—A collection of people, meeting, assembly: pastorum: divinum animorum: amoena piorum, V.: ferarum, O.—An assembly for consultation, council: silvestria, Cs.: concilium advocare: cogere, V.: dimittere, Cs.: indicere, L.: venit concilio de me agendi dies: sanctum Patrum, H.—Fig., a bond of union, tie: mihi tecum, O.
    * * *
    public gathering/meeting; popular assembly, council; hearing; debate/discussion; association, society, company; union/connection (of objects); league of states; sexual union/coition; close conjunction; bond of union; plant iasione blossom

    Latin-English dictionary > concilium

  • 2 concilium

    concĭlĭum, ii, n. [con- and root cal- of calo; Gr. kaleô; cf. clamo], a collection of people, an association, gathering, union, meeting, assembly, = coetus (class.).
    I.
    In gen.:

    videre ambas in uno concilio,

    Plaut. Mil. 2, 2, 96; id. Clst. 4, 2, 33:

    Camenarum cum Egeria,

    Liv. 1, 21, 3:

    ab sede piorum, coetu concilioque abigi,

    id. 2, 38, 4:

    pastorum,

    Cic. Off. 3, 9, 38:

    deorum,

    id. Tusc. 1, 30, 72; id. Div. 1, 24, 49; cf.

    caelestium,

    id. Off. 3, 5, 25:

    divinum animorum,

    id. Sen. 23, 84:

    concilia coetusque hominum jure sociati, quae civitates appellantur,

    id. Rep. 6, 13, 13:

    (Cyclopum) Concilium horrendum,

    Verg. A. 3, 679:

    amoena piorum Concilia,

    id. ib. 5, 735:

    Musarum,

    Stat. Th. 6, 355:

    mulierum,

    id. ib. 3, 178.— Poet. of animals:

    inque ferarum Concilio medius sedebat,

    Ov. M. 10, 144;

    and trop.: tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere,

    id. Fin. 2, 4, 12.—
    II.
    Esp.
    A.
    An assembly for consultation, a council (in concreto; on the contrary consilium signifies [p. 400] the counsel in abstracto that is taken in such an assembly. The meanings, however, often pass over to each other; hence in MSS. and edd. a freq. confusion of the two words; cf.

    consilium),

    Caes. B. G. 1, 30 fin.; cf. id. ib. 7, 1:

    (opiniones), quae in senatu, quae apud populum, quae in omni coetu concilioque proferendae sunt,

    Cic. Fin. 2, 24, 77:

    inire,

    Plaut. Capt. 3, 1, 33:

    habere,

    id. Mil. 3, 1, 3:

    convocare,

    Caes. B. G. 1, 40; 2, 10; 3, 3:

    vocare,

    Verg. A. 10, 2:

    cogere,

    id. ib. 11, 304:

    dimittere,

    Caes. B. G. 1, 18; 1, 33 al.; Cic. Leg. 2, 12, 31 al.:

    transferre Lutetiam,

    Caes. B. G. 6, 3:

    in posterum diem differre,

    Curt. 6, 11, 9:

    dare legatis,

    Liv. 43, 17, 7:

    indicere,

    id. 1, 50, 4:

    constituere diem concilio,

    Caes. B. G. 1, 30:

    Messene ab Achaeis, quod concilii eorum recusaret esse, oppugnari coepta est,

    i. e. a member of the Achaian league, Liv. 36, 31, 1:

    concilio excesserunt,

    id. 32, 22, 12: sanctum Patrum, * Hor. C. 4, 5, 4 et saep.—
    B.
    A close conjunction, i. e. union, connection (esp. freq. in Lucr.):

    coetu concilioque Nil facient (primordia rerum), etc.,

    Lucr. 2, 920:

    materiaï concilium,

    id. 1, 518:

    in concilium coire,

    id. 2, 564 sq.; cf. id. 1, 772; 1, 1081; 2, 565.— Transf., a bond of union, tie:

    hoc mihi tecum concilium manebit,

    Ov. M. 1, 710.—
    2.
    A sexual union, coition:

    corporalia,

    Arn. 2, 54; cf.:

    primordia quae genitali Concilio possent arceri,

    Lucr. 1, 183. —
    (β).
    (As an incentive to this.) The blossom of the plant iasione, Plin. 22, 22, 39, § 82.

    Lewis & Short latin dictionary > concilium

  • 3 cōnūbium

        cōnūbium (not connū-), n    [com-+nubo], marriage, wedlock (as a civil institution; cf. coniugium, the personal union), C.: per conubia Gaetulos secum miscuere, S.: natae, V.: nostra, with me, O.: Pyrrhin' conubia servas? V.: conubiis ambire Latinum, i. e. for his daughter's hand, V. — The right of intermarriage: conubia plebei cum patribus sancire: patrum et plebis, L.— Sexual union, O.
    * * *
    marriage/wedlock; right to marry; act/ceremony of marriage (usu. pl.); intermarriage between two groups of people/instance of it; right to intermarry; married partner/spouse, husband/wife; sexual union; ingrafting (plants)

    Latin-English dictionary > cōnūbium

  • 4 societās

        societās ātis, f    [socius], fellowship, association, union, community, society: hominum inter ipsos: generis humani: nulla cum tyrannis: consiliorum omnium: quorum (criminum) tibi societas Cum Verre eius modi est.— A copartnership, association in business: societatem cum Naevio facere: magnā fide societatem gerere: quae (pecunia) tibi ex societate debeatur.— A company of publicans, revenue farmers' association: societas: provinciarum, Cs.— A political league, alliance, confederacy: cum Ptolemaeo societas erat facta, Cs.: Romam miserant societatem rogatum, S.: in societate manere, N.
    * * *
    I
    society (association of people); joint pursuit/enjoyment/possession; connection, affinity; conjugal union
    II
    society; alliance/partnership; trading company; fellowship, communion; joint pursuit/enjoyment/possession; connection, affinity; conjugal union

    Latin-English dictionary > societās

  • 5 concilio

    concĭlĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [concilium].
    I.
    To bring together several objects into one whole, to unite, connect (class. in prose and poetry, not in Hor.).
    A.
    Prop. (thus several times in Lucr. of the union of atoms):

    primordia Non ex illarum conventu conciliata,

    not formed by the union of separate parts, Lucr. 1, 612; 2, 901:

    dispersa,

    id. 6, 890:

    omnia in alto,

    id. 5, 466; cf. also id. 1, 1042; 2, 552.—Of physical union of other kinds:

    traduces bini inter se obvii miscentur alliganturque unā conciliati,

    Plin. 17, 23, 35, § 211;

    of medic. mixtures: gramen hyoscyami cerae,

    to mix, Ser. Samm. 40, 754.—
    2.
    Of the fulling of cloth:

    vestimentum,

    Varr. L. L. 6, § 43 Müll.—
    B.
    Trop.
    1.
    To unite in thought or feeling, to make friendly, to procure the favor of, to make inclined to, to gain, win over; constr. aliquos inter se, aliquem alicui or absol. (in this sense very freq.).
    (α).
    Aliquos inter se:

    quin res publica nos inter nos conciliatura conjuncturaque sit,

    Cic. Fam. 5, 7, 2; so,

    conciliare et conjungere homines inter se,

    id. Off. 1, 16, 50:

    feras inter sese,

    id. Rosc. Am. 22, 63.—
    (β).
    Aliquem ( aliquid) alicui:

    conciliare sibi, avertere ab adversario judicem,

    Quint. 6, 1, 11:

    quas (legiones) sibi conciliare pecuniā cogitabat,

    Cic. Fam. 12, 23, 2:

    Pammenem sibi similitudine fortunae,

    Tac. A. 16, 14:

    homines sibi,

    Nep. Ages. 2 fin.; id. Them. 10, 1:

    simulatque natum sit animal, ipsum sibi conciliari et commendari ad se conservandum,

    Cic. Fin. 3, 5, 16:

    eam civitatem Arvernis,

    Caes. B. G. 7, 7; cf.:

    reliquas civitates amicitia Caesari,

    id. B. C. 3, 55 fin.:

    per quam (causam) cum universo ordini tum primoribus se patrum concilient,

    Liv. 4, 48, 9:

    arma sibi,

    Verg. A. 10, 151:

    deos homini,

    Ov. F. 1, 337:

    audientem exordio,

    Quint. 8, prooem. 11:

    judicem probationibus nostris,

    id. 4, 3, 9:

    Maurorum animos Vitellio,

    Tac. H. 2, 58; cf.:

    quas res quosque homines quibus rebus aut quibus hominibus vel conciliasset vel alienasset ipsa natura,

    Quint. 5, 10, 17: omne animal primum constitutioni suae conciliari, i. e. governs itself in accordance with, etc., Sen. Ep. 124, 14; cf. id. ib. §

    15 sqq.: primum sibi ipsum conciliatur animal,

    id. ib. §

    17: frui iis rebus, quas primas homini natura conciliet,

    Cic. Ac. 2, 42, 131; cf. conciliatio, I. B. 2.—Without dat.:

    conciliabat ceteros reges,

    Nep. Hann. 10, 2; so,

    accusatorem,

    Quint. 6, 1, 12:

    conciliare, docere, movere judicem,

    id. 11, 1, 61; cf. id. 2, 5, 7; 3, 9, 7:

    plures,

    Tac. A. 15, 51:

    animos hominum,

    Cic. Off. 2, 5, 17; cf. id. de Or. 3, 53, 204:

    animum judicis,

    Quint. 4, 1, 25; cf.:

    animos judicum (opp. alienare),

    id. 11, 1, 8:

    animos plebis,

    Liv. 1, 35, 2:

    animos militum pollicitationibus,

    Suet. Oth. 6; cf. Tac. H. 1, 18, —
    (γ).
    ( Aliquem) ad aliquid: Labienum praefecit togatae, quo majore commendatione conciliaretur ad consulatūs petitionem, Auct. B. G. 8, 52.—
    (δ).
    Absol.:

    nihil est ad conciliandum gratius verecundiā,

    Quint. 11, 3, 161:

    conciliare, narrare,

    id. 3, 4, 15.—
    2.
    = commendo, to represent something to one as agreeable, pleasant, etc., i. e. to recommend:

    et dictis artes conciliasse suas,

    Ov. Tr. 3, 11, 42.—
    II.
    With acc. and dat. (aliquid alicui) or absol., to procure, provide, prepare, produce something for one.
    A.
    With physical objects.
    1.
    Of the procuring of a maiden, an object of love, in an honorable and (more freq.) in a dishonorable sense, to unite, procure, couple (cf. Lucr. 5, 961):

    tute ad eum adeas, tute concilies, tute poscas,

    Plaut. Trin. 2, 2, 111:

    num me nupsisti conciliante seni?

    Ov. Am. 1, 13, 42:

    conciliata viro,

    Cat. 68, 130:

    existimabatur Servilia etiam filiam suam Tertiam Caesari conciliare,

    to give as a mistress, Suet. Caes. 50:

    cum ei dignatio Juliā genitam Atiam conciliasset uxorem,

    Vell. 2, 59, 2.—Once with ad:

    a tuā me uxore dicam delatum, ut sese ad eum conciliarem,

    Plaut. Mil. 3, 1, 206.—
    2.
    To procure, obtain by purchase or otherwise, to purchase, acquire, win, gain:

    illum mihi,

    Plaut. Poen. 3, 5, 25; cf.:

    male habiti et male conciliati,

    i. e. at a bad bargain, id. Ps. 1, 2, 1:

    prodi, male conciliate,

    Ter. Eun. 4, 4, 2: Mi. Estne empta mihi haec? Pe. His legibus habeas licet, Conciliavisti pulcre, Plaut. Ep. 3, 4, 39 sq.:

    ut tibi recte conciliandi primo facerem copiam,

    a chance for a good bargain, id. Pers. 4, 3, 69:

    si ullo pacto ille (filius) huc conciliari potest,

    can be brought here, Plaut. Capt. 1, 2, 22 (cf. id. ib. prol. 33):

    HS. viciens ex hoc uno genere,

    to extort, Cic. Verr. 2, 2, 58, § 142; cf.

    pecunias,

    id. ib. 2, 2, 55, § 137; 2, 3, 30, § 71; 2, 3, 84, § 194;

    and, in a more gen. sense: summum bonum esse frui rebus iis, quas primas natura conciliavisset,

    id. Ac. 2, 42, 131.—
    B.
    With abstr. objects, to cause, bring about, procure, acquire, make, produce, etc.:

    affinitatem et gratiam,

    Plaut. Trin. 2, 4, 42; cf.

    gratiam,

    Suet. Calig. 3:

    pacem inter cives,

    Cic. Fam. 10, 27, 1; cf. Ter. Heaut. 5, 5, 2:

    amorem sibi,

    Cic. Arch. 8, 17; cf. id. de Or. 2, 51, 206:

    favorem ad vulgum,

    Liv. 29, 22, 8; cf.:

    favorem populi,

    Suet. Caes. 11:

    amicitiam cum aliquo,

    Cic. Deiot. 14, 39:

    gloriam,

    id. Mur. 20, 41:

    laudem,

    Quint. 2, 7, 4:

    dignitatem auctoribus suis,

    Tac. Or. 9:

    famam clementiae,

    Liv. 21, 60, 4:

    majestatem nomini Romano,

    id. 29, 11, 4:

    odium,

    Quint. 5, 13, 38; 6, 2, 16:

    risus,

    to cause, id. 6, 3, 35:

    otium,

    Nep. Timol. 3, 2:

    otii nomine servitutem,

    id. Epam. 5, 3:

    nuptias,

    to bring about, id. Att. 5, 3; Just. 7, 6, 10; cf.:

    jugales toros,

    Stat. S. 3, 5, 70.—Hence, concĭlĭātus, a, um, P. a. (in acc. with I. B.), friendly; in partic. in a pass. sense.
    A.
    Beloved:

    (Hasdrubal) flore aetatis primo Hamilcari conciliatus,

    Liv. 21, 2, 3:

    juvenis aetatis flore conciliatus sibi,

    Curt. 7, 9, 19; cf. Suet. Vit. Ter. 1; id. Vit. 7.—In sup.:

    est nobis conciliatissimus,

    Symm. Ep. 9, 37.—
    B.
    In an act. sense, favorably inclined, devoted, favorable to something; comp.:

    ut judex ad rem accipiendam fiat conciliatior,

    Quint. 4, 2, 24:

    (homo) voluptati a naturā conciliatus, a dolore autem abjunctus alienatusque est,

    Gell. 12, 5, 18.— Adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > concilio

  • 6 coāgmentātiō

        coāgmentātiō ōnis, f    [coagmento], a joining, connection, union: corporis: non dissolubilis.
    * * *
    union, state/act of being joined/fitted together; connection, joint

    Latin-English dictionary > coāgmentātiō

  • 7 coitus

        coitus ūs, m    [com- + 1 I-], sexual union, O.
    * * *
    meeting/encounter, gathering; conjunction (planets); meeting place; coalescence; union, sexual intercourse; fertilization; gathering/collection (fluid/pus)

    Latin-English dictionary > coitus

  • 8 conciliātiō

        conciliātiō ōnis, f    [concilio], a connection, union, bond: generis hominum: civilis.—Fig., a conciliating, making friendly, gaining over: conciliationis causā. — In rhet., a gaining over, conciliating (of a judge or audience).—In philos., an inclination, longing: hominis ad ea, quae, etc.: naturae.—An acquiring, procuring, winning: gratiae.
    * * *
    connection/union; winning over/favor; attraction; acceptance; desire; procuring

    Latin-English dictionary > conciliātiō

  • 9 concordia

        concordia ae, f    [concors], an agreeing together, union, harmony, concord: concordiā parvae res crescunt, S.: civium: equites concordiā coniunctissimi: (consiliis) copulare concordiam, L.: reconciliatio concordiae: interpres concordiae, L.: nuptiae plenae concordiae: cum Pirithoo, felix concordia, Theseus, a beautiful friendship, O.: discors concordia fetibus apta est, likeness in difference, O.: rerum discors, H.: rerum agendarum.— Person., the goddess of Concord, C., L., Iu.
    * * *
    concurrence/mutual agreement/harmony/peace; rapport/amity/concord/union; friend

    Latin-English dictionary > concordia

  • 10 cōnsociātiō

        cōnsociātiō ōnis, f    [consocio], a union, association: hominum: gentis, L.
    * * *
    association, union; associating, uniting

    Latin-English dictionary > cōnsociātiō

  • 11 conexio

    junction/meeting; causal sequence; conclusion/deduction; association/connection; binding together; close union; organic union; syllable

    Latin-English dictionary > conexio

  • 12 connexio

    junction/meeting; causal sequence; conclusion/deduction; association/connection; binding together; close union; organic union; syllable

    Latin-English dictionary > connexio

  • 13 conexio

    cōnexĭo ( conn-), ōnis, f. [conecto], t. t.
    I.
    A binding together, close union, etc.:

    scutorum, armorum (in a testudo),

    Isid. Orig. 18, 12, 6; Serv. ad Verg. A. 9, 517. —
    II.
    Esp.
    A.
    An organic union; cf. Paul. ex Fest. p. 35, 13 Müll.:

    animae et corporis nostri,

    Ambros. in Psa. 118, 7, § 7.—
    B.
    In philos. lang. (almost confined to Quint.), a conclusion, a logical sequence, Quint. 5, 14, 6; 17; 19; 22 sq.—
    * III.
    In gram., a syllable, Charis. p. 1 P.

    Lewis & Short latin dictionary > conexio

  • 14 congressus

    1.
    congressus, a, um, Part., from congredior.
    2.
    congressus, ūs, m. [congredior], a coming or going together, in a friendly or hostile manner (class. in prose and poetry).
    I.
    A friendly meeting, a social assembly, conference, conversation, etc.:

    omnes congressum tuum fugiunt,

    Cic. Sest. 52, 111; id. Phil. 12, 11, 26; id. Att. 1, 17, 2:

    si quis congressus fuerit mihi cum Caesare,

    id. ib. 11, 12, 3; id. Cael. 8, 20; Liv. 7, 4, 4; Quint. 1, 2, 20; Tac. A. 13, 46 et saep.—In plur., Cic. Or. 10, 33; id. Lael. 23, 87; Liv. 1, 19, 5; 7, 40, 3; Tac. A. 2, 28; Verg. A. 5, 733 al.—Also of the companionship of animals, Cic. N. D. 2, 48, 124; Quint. 1, 2, 20.—
    B.
    Pregn., a close union, combination (very rare):

    materiaï,

    Lucr. 5, 68; cf.:

    duriorum (consonantium) inter se,

    Quint. 11, 3, 35.— In plur., Lucr. 2, 1065.—Hence, carnal union, copulation:

    feminarum,

    Plin. 12, 14, 30, § 54; cf. congressio, I. B.—
    II.
    A hostile encounter, a contest, fight, Cic. de Or. 2, 78, 317:

    cum his navibus nostrae classi ejusmodi congressus erat, ut, etc.,

    Caes. B. G. 3, 13; id. B. C. 1, 46:

    magnam cladem in congressu facere,

    Sall. J. 59, 3; 74, 3; Tac. A. 2, 3; Verg. A. 12, 514; Val. Fl. 6, 322 al. —Also of judicial contests, Quint. 3, 6, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > congressus

  • 15 conubium

    cōnūbĭum (less correctly connū-bĭum; cf. Rib. prol. Verg. p. 393), ii (m the poets often trisyl., thus:

    conubio,

    Verg. A. 1, 73; 4, 126; 7, 253; Ov. M. 6, 428:

    conubia,

    Lucr. 3, 777:

    conubiis,

    Verg. A. 3, 136; 4, 168; v. Wagn. and Forbig. ad Verg. A. 1, 73; and cf. conubialis), n. [nubo], marriage, wedlock (considered as a civil institution; while conjugium had regard to the physical union, cf. Dict. of. Antiq.).
    I.
    Prop. (very freq. in prose and poetry), Cic. de Or. 1, 9, 37; id. Off. 1, 17, 54; Sall. J. 18, 6; Liv. 4, 5, 6; 4, 6, 2 sq.; Cat. 62, 57; 64, 141; Verg. A. 1, 73; 3, 136; v. the passages cited, init., from Verg. and Ov.— Plur., of a single marriage ( poet.):

    Pyrrhin' conubia servas?

    Verg. A. 3, 319; Val. Fl. 8, 421.—
    II.
    Meton.
    A.
    = jus conubii or conubii societas, the right to intermarry, according to Roman principles:

    conubia illi (sc. decemviri) ut ne plebi et patribus essent, inhumanissimā lege sanxerunt, quae postea plebei scito Canulejo abrogatast,

    Cic. Rep. 2, 37, 63; cf. Liv. 4, 1, 1 sq.; 8, 14, 10; 9, 43, 23 and 24; Curt. 8, 4, 25; cf. Gai Inst. 1, § 55 sq. al.—
    B.
    Poet., sexual union (cf. conjugium, II. B. 1.), Lucr. 3, 777; 5, 1011; Ov. Am. 2, 7, 21.—
    * C.
    Of plants, an ingrafting, Plin. 16, pr. § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > conubium

  • 16 conventus

    1.
    conventus, a, um, Part. of convenio.
    2.
    conventus, ūs (CONVENTVVS, C. I. L. II. p. 2416), m. [convenio].
    I.
    (Acc. to convenio, I.) A meeting; in concr., an assembly (syn: coetus, contio, corona).
    A.
    Of persons.
    1.
    In gen. (for social intercourse, counsel, religious celebration, discussion, instruction. etc.; very freq., and class. in sing. and plur.):

    comitum, Ter. Hec. prol. alt. 27: celeberrimo virorum mulierumque conventu,

    Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107; 2, 1, 52, § 137:

    nocturnus,

    id. Cai. 2, 6, 13:

    complures minime digni elegantis conventus auribus,

    id. Brut. 62, 223:

    pudentissimas feminas in tantum virorum conventum prodire cogis,

    id. Verr. 2, 1, 37, § 94; id. Deiot. 2, 5; Nep. Dion, 9, 1; Quint. 1, 2, 9; Suet. Caes. 49:

    matronarum,

    id. Galb. 5; Verg. A. 6, 753; Hor. S. 1, 7, 23 et saep.—
    2.
    In partic.
    a.
    Persons associated in a provincial town for the sake of trade, a company, corporation, Cic. Lig. 8, 24; id. Verr. 2, 2, 13, § 32 Zumpt; 2, 5, 36, § 94; Caes. B. C. 2, 19; 3, 9; 3, 40 al.—
    b.
    A judicial assembly, court of justice:

    agere conventum,

    to hold a court, Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28; Caes. B. G. 1, 54 fin.; 6, 44 fin.; Just. 12, 13 al.:

    conventibus peractis,

    Caes. B. G. 5, 1; 5, 2.—
    B.
    Of inanimate objects, a union, conjunction (very rare):

    duarum stellarum,

    Sen. Q. N. 7, 12, 4:

    dentium,

    Sol. 13, 2.—
    II.
    (Acc. to convenio, II.) A union, connection (very rare).
    A.
    Lit., of atoms, Lucr. 1, 612;

    for coition: ex conventu Jovis inseminati,

    Arn. 2, p. 93.—
    B.
    Trop., a compact, agreement, covenant (for the usu. conventum):

    ex conventu,

    by agreement, Cic. Caecin. 8, 22; cf. Auct. Her. 2, 13, 20 (where B. and K. read ex convento).

    Lewis & Short latin dictionary > conventus

  • 17 societas

    sŏcĭĕtas, ātis, f. [id.], fellowship, association, union, community, society (implying union for a common purpose; cf.: conjunctio, consociatio; and not a mere assembly; cf.: circulus, coetus; conventus, sodalitas; freq. and class.).
    I.
    In gen.:

    hominum inter ipsos societas conjunctioque,

    Cic. Leg. 1, 10, 28:

    (nos) natos esse ad societatem communitatemque generis humani,

    id. Fin. 4, 2, 4:

    societas generis humani, quam conciliavit ipsa natura,

    id. Lael. 5, 20:

    fides et societas generis humani,

    id. N. D. 1, 2, 4:

    societas et communicatio utilitatum,

    id. Fin. 5, 23, 65:

    nulla societas nobis cum tyrannis, sed potius summa distractio est,

    id. Off. 3, 6, 32:

    societatem cum aliquo coire... dirimere,

    id. Phil. 2, 10, 24:

    societatem coire de municipis cognitique fortunis cum alienissimo,

    id. Rosc. Am. 31, 87:

    quasi societatem coit conparandi cibi,

    id. N. D. 2, 48, 123:

    societatem confirmare,

    id. Phil. 2, 35, 89:

    nefarias pactiones societatesque conflare,

    id. Har. Resp. 20, 42:

    consiliorum omnium societas,

    id. Brut. 1, 2; Hirt. B. G. 8, 3:

    juris,

    Cic. Rep. 1, 32, 49:

    humanitatis,

    id. ib. 2, 26, 48:

    beate et honeste vivendi,

    id. ib. 4, 3, 3:

    gravitatis cum humanitate,

    id. Leg. 3, 1, 1:

    belli,

    Sall. C. 40, 1:

    omnium facinorum sibi cum Dolabellā societatem initam confiteri,

    Cic. Phil. 13, 17, 36:

    nominum,

    names in common, Plin. 17, 24, 37, § 218 et saep.; cf.: nulla sancta societas nec fides regni est, Enn. ap. Cic. Off. 1, 8, 26, and id. Rep. 1, 32 (Trag. v. 411 Vahl.):

    neque naturae est societas ulla cum somniis,

    Cic. Div. 2, 71, 147.—
    II.
    In partic.
    A.
    A copartnership, association for trading purposes.
    1.
    In abstr.:

    qui societatem cum Sex. Naevio fecerit, etc.... fecit societatem earum rerum, quae in Galliā comparabantur,

    Cic. Quint. 3, 11:

    qui magnā fide societatem gererent, etc.,

    id. ib. 3, 13:

    cum annos jam compluris societas esset,

    id. ib. 4, 14:

    quae (pecunia) tibi ex societate debeatur,

    id. Rosc. Com. 6, 16:

    societatem contrahere,

    Dig. 17, 2, 5; 17, 2, 74:

    coire,

    ib. 17, 2, 1 sq.; 17, 2, 5.— Plur.:

    societates contrahuntur sive universorum bonorum, sive negotiationis alicujus, sive vectigalis, sive etiam rei unius,

    Dig. 17, 2, 5.—
    2.
    In concr., a company or society of the farmers of the public revenue:

    nulla Romae societas vectigalium, nullum collegium aut concilium, etc.,

    Cic. Sest. 14, 32; cf. id. Fam. 13, 9, 2:

    si omnes societates venerunt, quarum ex numero multi sedent judices,

    id. Mur. 33, 69:

    provinciarum,

    Caes. B. C. 3, 3 fin.:

    maximarum societatum auctor,

    Cic. Planc. 13, 32; Plin. 33, 7, 40, § 118. —
    B.
    A political league, an alliance, confederacy:

    cum Ptolemaeo societas erat facta,

    Caes. B. C. 3, 107 fin.:

    Ambiorigem sibi societate et foedere adjungunt,

    id. B. G. 6, 2:

    Leptitani Romam miserant amicitiam societatemque rogatum,

    Sall. J. 77, 2;

    so with amicitia,

    id. ib. 83, 1:

    impellere ad societatem belli,

    id. C. 40, 1:

    cum Lacedaemonii in societate non manerent,

    Nep. Con. 2, 2:

    Ioniam a societate averterunt Atheniensium,

    id. Alcib. 4, 7:

    societatem alicujus induere,

    Tac. A. 12, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > societas

  • 18 adiūnctiō

        adiūnctiō ōnis, f    [adiungo], a joining, union, conjunction: homini ad hominem naturae. — In rhet., the connection of a predicate with several subjects, C.— An addition to: virtutis.

    Latin-English dictionary > adiūnctiō

  • 19 admīxtiō

        admīxtiō ōnis, f    [admisceo], a mingling.— Fig., association, union.
    * * *
    mixture, admixture, mingling

    Latin-English dictionary > admīxtiō

  • 20 coetus

        coetus ūs, m    [for coitus], a coming together: amnium, Cu.—An assemblage, crowd, company: in omni coetu concilioque: sollemnes ludorum: nocturni, L.: socios in coetum Advocat, V.: coetu soluto, O.: coetibus alqd sancire, Ta.: divinus animorum.—Esp., a festival, feast: coetum celebrate faventes, V.
    * * *
    meeting, encounter, (political or illegal) assembly; union; band, gang, crowd; social intercourse (w/hominium), society, company; sexual intercourse

    Latin-English dictionary > coetus

См. также в других словарях:

  • Union busting — is a practice that is undertaken by an employer or their agents to prevent employees from joining a labor union, or to disempower, subvert, or destroy unions that already exist.During contract negotiations, established unions may declare a strike …   Wikipedia

  • Union Européenne — Pour les articles homonymes, voir Europe (homonymie) et UE (homonymie). Union européenne (*) …   Wikipédia en Français

  • Union Russie/Biélorussie — Union de la Russie et de la Biélorussie Union de la Russie et de la Biélorussie Drapeau et blason proposés …   Wikipédia en Français

  • Union de la Russie et de la Biélorussie — Drapeau et blason proposés …   Wikipédia en Français

  • Union europeenne — Union européenne Pour les articles homonymes, voir Europe (homonymie) et UE (homonymie). Union européenne (*) …   Wikipédia en Français

  • Union européen — Union européenne Pour les articles homonymes, voir Europe (homonymie) et UE (homonymie). Union européenne (*) …   Wikipédia en Français

  • Union européenne à 27 — Union européenne Pour les articles homonymes, voir Europe (homonymie) et UE (homonymie). Union européenne (*) …   Wikipédia en Français

  • Union slave — Union de la Russie et de la Biélorussie Union de la Russie et de la Biélorussie Drapeau et blason proposés …   Wikipédia en Français

  • Unión Europea — Union européenne Pour les articles homonymes, voir Europe (homonymie) et UE (homonymie). Union européenne (*) …   Wikipédia en Français

  • Unión Soviética — Unión de Repúblicas Socialistas Soviéticas Союз Советских Социалистических Республик¹ Soyúz Soviétskij Sotsialistíchieskij Respúblik¹ …   Wikipedia Español

  • Union — generally refers to two or more things joined into one, such as an organization of multiple people or organizations, multiple objections combined into one, and so on. The term may mean:In politics* The Union , referring to the federation that is… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»